گاهی بایست و نگاه کن ...

گاهی لازم است درنگ کنی... بایستی و ببینی که کجای راهت هستی؛
درست آمده ای؟ لازم نیست برگردی و تغییری بدهی؟
اصلا لازم است که همین مسیرت را ادامه دهی؟
گاهی لازم است درنگ کنی و نگاه کنی
به همه زندگیت
به اینکه چه بودی و چه میخواستی باشی و چه شده ای...
گاهی لازم است درنگ کنی و بپذیری که اشتباه کرده ای شاید، حالا از همین جا که هستی اصلاح کنی و راه جدید را بیابی.
اینجا، در همین نقطه ایستادم و دیدم که همه ی عمر میخواستم که کارمند خوب همیشه پشت میز نشین نباشم و شده ام.
شاید همین تلنگری باشد که "هی... به کجا چنین شتابان"

ایستادم و نگاه کردم؛ اینجا دیگر جای من نیست ، این همه عجله و شتاب و سرعت ... ایستادم و مصمم شدم؛ از اولین خروجی آزاد شدم از بند اسارت کار .
استعفا برای من رهایی شد و شروع دوباره ی تلاش برای خودساختگی.

باشد که راه جدید در مسیر طرح الهی پر از آگاهی و روشنایی باشد.